OMDAT HET immers Vicky Franken-weekend is op het pr8log & omdat ik (nog steeds) 1 kater heb. & Op verzoek:
Breinbreker
Je hebt kwaad gesproken, alsof het
een kwestie
van meubileren was en de kamer
stond er vierkant achter.
De enige uithoek was vol met tafels
en stoelen geschreeuwd.
Het schokken van schouders was uit
de kunst
de brokken maken en ze proberen
kwijtspelen
maar je kwam thuis en iemand had
ze aan de muur gehangen.
Je vraagt: welke hersenschudding
past er in mijn hoofd,
er is nog plaats.
Vicky Francken heeft iets met meubilair, zoveel is duidelijk. Dit keer g1 deur & g1 vaas, maar tafels & stoelen.
Haar gedichten zijn niet autobiografisch (gelukkig maar!) & gaan vooral over liefde & ruzie maken, las ik ergens. In de 3 gedichten gepubliceerd in Sp!ts overheerst dat ruzie maken.
Het woord geschreeuwd roept associaties op met dat beroemde schilderij van Edvard Munch (1863 – 1944). De uitdrukken ergens 4kant 8er staan dient in dit gedicht letterlijk te worden genomen.
‘Breinbreker’ is 1 weird & beklemmend gedicht, dat niet helemaal het niveau haalt van & cryptischer is dan ‘Weekendtas voor langer dan een weekend’.