(VV)
(Aflevering 3: Zure Bommen & Garnalen)
De Haringkoning maakte zich Zorgen. Grote Zorgen..
Ondersteund door kussens met vrolijke visgraatmotiefjes zat hij in de Koninklijke Liefdessponde en ververste elke minuut de frontpage van de Royale Website. Hij kon het bijna niet geloven.
Zijn immense populariteit was tanende en dat vond hij heel vervelend, want De Haringkoning was in al zijn valse bescheidenheid een ijdel mens. Voor hem bestond er geen mooier geluid dan zichzelf te horen oreren en orakelen, maar nog liever riep hij de vertrouwde vijfenzeventig nummertjes om: "Achttien, vijftien, twee.."
Zijn lust en zijn leven! Even glimlachte hij vermoeid. Hij liet een veelbetekende pauze vallen en schroefde zijn stemvolume nog een beetje op: "Vijf, opletten lieve, lieve mensen!, nummertje achttien is al geweest, twintig.."
De Haringkoning drukte opnieuw op F5. Het hielp niet. De teller voor de aanmeldingen van de Koninklijke Bingo stond nog steeds op acht..De Miezemuizenkoningin zat in de Koninklijke bijkeuken met de Grote Vlaamse Onderwaterreus en overwoog of ze nog een vierde fles witte wijn zou opentrekken of niet. De Grote Vlaamse Onderwaterreus verorberde bij wijze van onderwatersnackje een pasgeboren, gebraden dolfijntje, dat hij wegspoelde met een kratje jupilerpils.
Tussen de onheilspellende en steeds pijnlijker wordende stiltes die in de conversatie tussen De Miezemuizenkoningin en De Grote Vlaamse Onderwaterreus maar bleven vallen tikte de koekoeksmeervalklok aan de glazen keukenwand droog en meedogenloos de tijd weg. Het was bijna twaalf uur. De Grote Vlaamse Onderwaterreus liet een luide boer.
“Ik denk dat ik de Koninklijke Liefdessponde maar eens ga opzoeken om Zijne Majesteit een beetje op te beuren,” hikte De Miezemuizenkoningin, “want de Majesteit heeft me nodig en kan wel wat afleiding gebruiken..” Ze knipoogde daarbij op een manier waarvan ze zelf dacht dat die zinnenprikkelend was.De koninklijke hofnar trippelde op zijn koninklijke kousenvoetjes de Koninklijke Bijkeuken in. De narrenbelletjes aan zijn muts tinkelden treurig.
De Grote Vlaamse Onderwaterreus was op zijn keukentroon in slaap gevallen en snurkte luidruchtig. Met zijn bijziende blik tuurde de koninklijke hofnar de keukenvloer af. Hij telde de kurken en kwam slechts tot drie. “De miezemuizenkoningin heeft zeker een balansdagje”, mompelde hij voor zich uit. Hij schrok van zijn eigen zacht uitgesproken woorden. Hij had per ongeluk een grapje gemaakt en dat was heel gevaarlijk tegenwoordig!
De koninklijke hofnar raapte de kurken op en verborg die onder zijn narrenmutsje.
Toen hoorde hij hoog boven zich een enorme knal. De koninklijke hofnar schrok zich wezenloos..
“En toen mama?” vroeg Yossarian.
“Dat vertel ik je volgende week Vrijdag Visdag, jongeman”, zei de moeder van Yossarian.