Maandelijks archief: september 2013

199 woorden #163: vink

vink225ER DREIGT ruim twee jaar na Azuurzanger-gate een nieuw schandaal in leesboekenland.

Op het omslag van Jonathan Franzens roman Vrijheid prijkte destijds geen azuurzanger (Dendroica cerulea), maar een geheel ander blauw geveugelte. Terwijl juist de azuurzanger zo’n prominente rol in dit boek speelde!

Deze maand komt de nieuwe roman van Donna Tartt uit. In de vertaling luidt de titel Het puttertje, naar het gelijksoortige zangvogeltje en naar het schilderij van Carel Fabritius uit 1654.

De originele titel van de nieuwe Tartt is echter The Goldfinch en daarmee begint de ellende. Er zijn namelijk minstens vijf vogels die aanspraak maken op de naam Goldfinch/goudvink, waaronder de American Goldfinch (Carduelis tristis), in het land van herkomst doorgaans kortweg ‘Goldfinch’ geheten en die in het Nederlands goudsijs wordt genoemd, en de European Goldfinch (Carduelis carduelis) die hier dus ‘putter’ of ‘puttertje’ heet. Dan is er ook nog de goudvink (Pyrrhula pyrrhula), slechts verre familie van de Europese en Amerikaanse ‘goldfinch’.

Puur ornithologisch gezien zou de nieuwe Tartt dus The European Goldfinch moeten heten, of The Puttertje, en zeker en in het geheel niet The Goldfinch en voor straf ga ik nu The Little Friend (correct vertaald als De kleine vriend) ritueel verbranden!


199 woorden #156: bank

IK WORD een beetje moe van die vervelevisiereclame van die vent die door een stad in Brazilië wandelt. Het is diezelfde vent die op RTL4 een programma presenteert dat om half elf begint en waarvan niemand weet wanneer het ophoudt, omdat je voor die tijd er al in slaap van sukkelt.

Zie hem daar lopen, door São Paulo of zo met een dame met een hippe jaren dertig-coupe. Ze komen dan ‘toevallig’ een groepje voetballende jongetjes tegen en ‘toevallig’ een schaarsgeklede Braziliaanse die zo lijkt weggelopen uit het carnaval van Rio en dat zij dan heel verleidelijk lacht en Humberto – nu weet ik zijn naam  weer! –heel charmant teruglacht.

Het is allemaal zo nep en zo totaal ongeloofwaardig dat ik vervuld van plaatsvervangende schaamte er mij heel ongemakkelijk bij voel, op mijn eigen bank. En maar lullen over geldzaken! En dan schopt die mevrouw – waarschijnlijk ook een bekende Nederlander, maar eentje die ik niet ken – nog even heel elegant een balletje terug naar die jongetjes, op de wreef van haar pump. Ik haat het!

Maar wat nou als morgen die boeren bij een groot financieel schandaal betrokken blijken te zijn? Hoe kritisch is Humberto dan in zijn show?