Lieve Sophie,
HET IS WEER Zondag op zijn blondjesdag, maar dat wist je natuurlijk al..
Heb ik al verteld dat ik je heel lief vind?
Aan je liefheid mankeert nix & wat Winston al vond: je bent nog een lekker ding ook!
Een blauwe, vermits ik mij niet vergister. Zeg maar gerust: een pééélopperrrrrrr.. Net als Geert Wilders & Dieuwertje Blok.
Niet dat daar iets mis mee is (met blauwe bedoel ik; niet Geert Wilders want daar is wel degelijk hier & daar een pindarotsje aan mis, doch dat geheel terzijde).
Sommigen van mijn beste vriendinnen zijn blauw. Integendeel dus. Er is juist van alles goeds aan.
Net als aan jou, lieve, lieve Sophie. Althans, alles aan jou als vrouwmeisje.
Vind je het heel erg als ik je voor deze keer alleen als vrouw beoordeel, op je vrouwelijkheid dus? Want ik wil het nu eens nadrukkelijk niet over je kwaliteiten als musicalstarlette hebben. Daar hebben we het al genoeg over gehad. Een hele week lang.
Maar met je ultramarijne, popperige (of moet ik zeggen: Mary Popperige) verschijning, charme & voorkomen is dus nix mis. Neen, Sophie: een racist ben ik niet, maar zo nu & een seksist in de klassieke betekenis van het woord uiteraard wel.
Je was niet alleen Winstons favoriet, totdat je, totdat je dat ene deed dan, dat zo slecht was voor mijn humeur.
Maar desondanks was je zonder twijfel de alleraantrekkelijkste & lekkerste Mary van die hele Mary Poppinspoppenkast.
Eigenlijk had je gewoon moeten winnen. Niet omdat je de beste was, maar omdat je het meest poppinesk was..
Blijf nog even doorlezen, lieve Sophie, want strax ga ik echt een punt (pointe) maken.
Het was juist dat popperige Mary Poppineske van je, dat behaagzieke, dat gespeelde, kokkette dat je bij uitstek geschikt maakte voor de rol waar naar men op zoek was, maar wat mij op een gegeven moment tegen begon te staan..
Ik geloofde je gewoon niet meer: al die gebaartjes & gemaakte kreetjes, die veel te gespeelde mimiek.
Je begon steeds meer op Pia Douwes te gelijken & dat bedoel ik niet als een compliment.
Ik ben dol op lieve meisjes, maar misschien ben jij gewoon net iets te lief.
Dus zou ik heel graag een volgende keer de echte Sophie V. willen zien & veel minder, neen, in het geheel niets meer van de Sophie V. die Mary Poppins nadoet. Zolang je daarin blijft volharden kan ik je echt niet aannemen voor de zang- & dans- & taprol van De Muze Van Yossarian in Yossarian: de musical!
Ook niet als alternate nee, Sophie.
Dus doe je best & kill die verdomde Mary Poppins die in je woont. Dood moet ze, die slet.Nu moet ik stoppen.
Liefs,
X Yos
Maandelijks archief: januari 2010
Zondag op zijn blondjesdag #28
Zondag op zijn blondjesdag #28
Lieve Sophie,
HET IS WEER Zondag op zijn blondjesdag, maar dat wist je natuurlijk al..
Heb ik al verteld dat ik je heel lief vind?
Aan je liefheid mankeert nix & wat Winston al vond: je bent nog een lekker ding ook!Een blauwe, vermits ik mij niet vergister. Zeg maar gerust: een pééélopperrrrrrr.. Net als Geert Wilders & Dieuwertje Blok.Niet dat daar iets mis mee is (met blauwe bedoel ik; niet Geert Wilders want daar is wel degelijk hier & daar een pindarotsje aan mis, doch dat geheel terzijde).
Sommigen van mijn beste vriendinnen zijn blauw. Integendeel dus. Er is juist van alles goeds aan.Net als aan jou, lieve, lieve Sophie. Althans, alles aan jou als vrouwmeisje.
Vind je het heel erg als ik je voor deze keer alleen als vrouw beoordeel, op je vrouwelijkheid dus? Want ik wil het nu eens nadrukkelijk niet over je kwaliteiten als musicalstarlette hebben. Daar hebben we het al genoeg over gehad. Een hele week lang.
Maar met je ultramarijne, popperige (of moet ik zeggen: Mary Popperige) verschijning, charme & voorkomen is dus nix mis. Neen, Sophie: een racist ben ik niet, maar zo nu & een seksist in de klassieke betekenis van het woord uiteraard wel.Je was niet alleen Winstons favoriet, totdat je, totdat je dat ene deed dan, dat zo slecht was voor mijn humeur.
Maar desondanks was je zonder twijfel de alleraantrekkelijkste & lekkerste Mary van die hele Mary Poppinspoppenkast.Eigenlijk had je gewoon moeten winnen. Niet omdat je de beste was, maar omdat je het meest poppinesk was..
Blijf nog even doorlezen, lieve Sophie, want strax ga ik echt een punt (pointe) maken.
Het was juist dat popperige Mary Poppineske van je, dat behaagzieke, dat gespeelde, kokkette dat je bij uitstek geschikt maakte voor de rol waar naar men op zoek was, maar wat mij op een gegeven moment tegen begon te staan..Ik geloofde je gewoon niet meer: al die gebaartjes & gemaakte kreetjes, die veel te gespeelde mimiek.
Je begon steeds meer op Pia Douwes te gelijken & dat bedoel ik niet als een compliment.
Ik ben dol op lieve meisjes, maar misschien ben jij gewoon net iets te lief.
Dus zou ik heel graag een volgende keer de echte Sophie V. willen zien & veel minder, neen, in het geheel niets meer van de Sophie V. die Mary Poppins nadoet. Zolang je daarin blijft volharden kan ik je echt niet aannemen voor de zang- & dans- & taprol van De Muze Van Yossarian in Yossarian: de musical!
Ook niet als alternate nee, Sophie.
Dus doe je best & kill die verdomde Mary Poppins die in je woont. Dood moet ze, die slet.Nu moet ik stoppen.
Liefs,
X Yos
200 woorden #93: Dwars (een nepdocumentaire)
IK ZAG onlangs een documentaire op televisie die ‘Dwars’ heette & ging over de redactie van D.G.A. (een weekblad). Ik werk zelf bij H.V.M. (een maandblad) & toen ik de beelden zag van een redactievergadering ten burele van D.G.A. dacht ik: dit kan onmogelijk een echte, professionele redactievergadering zijn..
Er werd namelijk tijdens de redactievergadering van D.G.A. niet geschreeuwd of gegild & ook niet door elkaar heen gepraat dan wel gekrijst, of woedend met vuisten op het redactietafelblad geslagen & er liep niemand boos weg & ook ging niemand demonstratief ongeïnteresseerd een krant zitten lezen als er eens per ongeluk iemand anders aan het woord kwam & er werd zelfs geen ruzie gemaakt over zulke futiele zaken als koekjes & er werd ook niet langer dan een uur uitgewijd over hypothetische of anderszins onbelangrijke kwesties & van egotripperij & prima ballerinagedrag was ook al geen sprake.
Kortom: dit kon nooit een ECHTE redactievergadering van een ECHTE, serieuze krant zijn, laat me niet lachen zeg ha!ha!
Het was helemaal geen verantwoorde, linksdraaiende documentaire, maar gewoon FICTIE. Collega’s gingen zelfs gewoon beschaafd met elkaar om, als volwassenen. Ik zag zelfs mensen die naar elkaars argumenten luisterden!
U moet zich niets laten wijsmaken..
200 woorden #93: Dwars (een nepdocumentaire)
IK ZAG onlangs een documentaire op televisie die ‘Dwars’ heette & ging over de redactie van D.G.A. (een weekblad). Ik werk zelf bij H.V.M. (een maandblad) & toen ik de beelden zag van een redactievergadering ten burele van D.G.A. dacht ik: dit kan onmogelijk een echte, professionele redactievergadering zijn..
Er werd namelijk tijdens de redactievergadering van D.G.A. niet geschreeuwd of gegild & ook niet door elkaar heen gepraat dan wel gekrijst, of woedend met vuisten op het redactietafelblad geslagen & er liep niemand boos weg & ook ging niemand demonstratief ongeïnteresseerd een krant zitten lezen als er eens per ongeluk iemand anders aan het woord kwam & er werd zelfs geen ruzie gemaakt over zulke futiele zaken als koekjes & er werd ook niet langer dan een uur uitgewijd over hypothetische of anderszins onbelangrijke kwesties & van egotripperij & prima ballerinagedrag was ook al geen sprake.
Kortom: dit kon nooit een ECHTE redactievergadering van een ECHTE, serieuze krant zijn, laat me niet lachen zeg ha!ha!
Het was helemaal geen verantwoorde, linksdraaiende documentaire, maar gewoon FICTIE. Collega’s gingen zelfs gewoon beschaafd met elkaar om, als volwassenen. Ik zag zelfs mensen die naar elkaars argumenten luisterden!
U moet zich niets laten wijsmaken..
200 woorden #92: In Search of Yossarian #3 (een lekker ding)
(Witteweek)
WINSTON was nog steeds alleen thuis.
Doordat hij bij Joop voor een dichte deur was komen te staan & dus van Baarn in zijn BMW Saab helemaal terug moest scheuren naar Amsterdam, had hij een deel van de halve finale van Op zoek naar Mary Poppins gemist. Daar baalde Winston van, want hij was dol op Mary Poppins.
Gelukkig was Winston nog wel op tijd voor Sophie.
Sophie was zijn favoriet.
Ze zong Mens durft te leven van Annie M.G. Schmidt. Of wat het nou toch van Marco Borsato? Winston wist het niet meer.
Hij moest het morgen maar aan Albert vragen. Die wist zulke dingen altijd precies.
Sophie begon a capella aan Mens durf te leven. Winston vond het de mooiste uitvoering van Mens durf te leven van Annie M.G. Schmidt (of Marco Borsato) die hij ooit had gehoord!
Misschien moesten ze Sophie maar casten voor de rol van De Muze Van Yossarian in Yossarian: de musical!
Winston vond Sophie best een lekker ding. Maar ja, hij was al gelukkig met Renate..
Winston vroeg zich af hoe lang zo’n verdomde babyshower eigenlijk duurde & of zijn zoon of dochter zich een beetje zou vermaken.
Daarna dacht Winston weer aan Sophie.
200 woorden #92: In Search of Yossarian #3 (een lekker ding)
(Witteweek)
WINSTON was nog steeds alleen thuis.
Doordat hij bij Joop voor een dichte deur was komen te staan & dus van Baarn in zijn BMW Saab helemaal terug moest scheuren naar Amsterdam, had hij een deel van de halve finale van Op zoek naar Mary Poppins gemist. Daar baalde Winston van, want hij was dol op Mary Poppins.
Gelukkig was Winston nog wel op tijd voor Sophie.
Sophie was zijn favoriet.
Ze zong Mens durft te leven van Annie M.G. Schmidt. Of wat het nou toch van Marco Borsato? Winston wist het niet meer.Hij moest het morgen maar aan Albert vragen. Die wist zulke dingen altijd precies.
Sophie begon a capella aan Mens durf te leven. Winston vond het de mooiste uitvoering van Mens durf te leven van Annie M.G. Schmidt (of Marco Borsato) die hij ooit had gehoord!
Misschien moesten ze Sophie maar casten voor de rol van De Muze Van Yossarian in Yossarian: de musical!
Winston vond Sophie best een lekker ding. Maar ja, hij was al gelukkig met Renate..
Winston vroeg zich af hoe lang zo’n verdomde babyshower eigenlijk duurde & of zijn zoon of dochter zich een beetje zou vermaken.
Daarna dacht Winston weer aan Sophie.
josdays 