Latente lente #12

_{(maandag 29 maart)}

_{Evidente lente}

_{Dan heb je EINDELIJK een goede reden om een half jaartje niet naar de kerk te ‘hoeven’ en wat doe je dan? Daar kom ik op terug.}

_{Die kwestie moet even wijken voor het breaking news dat de latente lente terug is van een lang weekend proefverlof. De latente lente was in regressie, maar is er ineens weer. Ik wist dat niet, want het was mij niet verteld en ik kijk, luister en lees nooit weerberichten (uitgezonderd bij bij extreme meteorologische omstandigheden), dus het was een verrassing voor me en bij hoge uitzondering en geheel tegen de tijdgeest in eens een aangename! Die lente toch!}

_{Wat je dan doet als je een goede reden hebt? Je gaat tóch, met nog een mannetje of drie- à vijfhonderd in Krimpen of Urk of elders en in een foeilelijk mega-groot modernwets kerkgebouw het liefst dat eruit ziet als een sporthal of congrescentrum en in je zondagse goed met een gek hoedje op je bijbelse kop. Ja, het lijkt wel of de ene helft op zondag met een aluhoedje op rond een waterkanon danst en hartjes uitdeelt op een winderig plein en de andere helft tegen elkaar aan kruipt in een godshuis. Ik wil er niks mee te maken hebben. Ik verafschuw beide kampen en het maakt me fysiek onpasselijk en ik weet niet welke helft ik het meest verfoei. De kerkhoedjes die refereren naar hun goede Heer die hen al ruim een jaar lang zo goed beschermd heeft tegen die nare elfde Egyptische plaag, of de hoedjes met de gele pluutjes gestoken in een garderobe uit de legerdumpzaak en feestwinkel (kinky verpleegstersuniformen en speelgoedstethoscopen). Die laatste hoedjes verwachten dan ook nog eens dat ik ze DANKBAAR ben, omdat ze opkomen voor mijn vrijheid. Maar ik ben ze niet dankbaar en hun vrijheid is de mijne niet. Ik heb een heel ander idee van vrijheid. Als dat vrijheid is kies ik liever voor de dictatuur waar ze zo scanderend en marcherend en vooral met feiten marchanderend beweren tegen strijden.}

_{Maar gelukkig is de lente terug en heb ik weer geraniums waar ik spreekwoordelijk achter kan zitten, schuilen en huilen. En ten slotte, lieve, lieve mevrouw Halsema: zou ik alsjeblieft op een mooie zondag bij wijze van participerende journalistiek perspectief dat waterkanon eens een halfuurtje mogen bedienen?}

Latente lente #11

_{(zaterdag 27 en zondag 28 maart, 93e resp. 94e kerstdag)}

_{Inconsequente lente}

_{..Maar dat was zes dagen geleden! Tijd vliegt en inmiddels zijn we een deadline, een vaccinatie (nee, niet die helaas), drie journalistieke pover betaalde meesterwerken, een kappertje (Els) en een bezoek aan D.J.V.D.E.-R. verder en ook nog eens wat euro’s en illusies armer. Het is zaterdag en een beetje bewolkt en niet al te behaaglijk (zowel meteorologisch als qua humeurtemperatuur).}

_{Voor het eerst in de geschiedenis hebben we collectief heimwee naar een zeer nabij verleden. Ik wel althans, goddomme. Meestal gaat er wat meer tijd overheen voor iets nostalgie wordt. En intussen is zondag en het regent. We hebben al ongeveer eenderde van de latente lente opgeconsumeerd en ik lig wonderwel goed op schema, helemaal niks voor mij. Ik schrijf dit in mijn turquoise ochtendjas met panterpint en verder nix die ik ooit aan het Letterkundig Museum zal gaan schenken, dat tegenwoordig Literatuurmuseum heet maar ik vind Letterkundig Museum veel fijner en gezelliger klinken. Ik blijf u op de hoogte houden van mijn onwederwaardigheden, of ze u nu boeien of niet. Dat boeit mij weer niet. U hoeft dit niet te lezen (zolang u het maar koopt!). ik weet ook niet of het zin heeft en of er ook maar een simpele ziel op zit te wachten maar ik ga gewoon door, soms met gezonde tegenzin en tegen heug en meug en de pest in mijn lijf. Je moet toch wat.  Ik doe er niemand kwaad mee dit allemaal voor eeuwigheid of zolang het duurt vast te leggen, hooguit mijzelf.}

_{Ik heb een nieuwe buurvrouw en die buurvrouw heet Manon. Ik vind dat wel een goeie naam voor een buurvrouw.}

_{Ik zie de laatste weken steeds meer jonge mensen op straat of op de dijk met blikjes of flesjes bier in de hand voorbij flaneren. De Weesperzijde lijkt op zonniger weekeinden dan dit laat-maartse exemplaar wel een strandboulevard. Tot een jaar geleden was drinken op de openbare weg voorbehouden aan alcoholisten en boze mannen, maar inmiddels is het een sociaal geaccepteerd verschijnsel geworden. Soms ook met wijn maar vaker bier en doorgaans prijzig want speciaalbier, maar van al dat geld dat je overhoudt door niet naar Kuijper, Zwart of De Engelse Reet te gaan is dat best te doen. Ik begrijp het wel, want je moet toch wàt. Alles beter dan op je vrije zondagmorgen met vijfhonderd man in een kerk te gaan zitten. Dat begrijp ik dan weer niet. In Urk nog wel. Blijf in bed en bid onder de lakens. Dan komt alles goed.}

_{Ik vind het op zich prima dat je ergens in gelooft, want dat mag. Maar wat ik wel erg vind is dat jij op basis daarvan privileges gaat trekken, namelijk fysiek kerkbezoek in c-tijd (a.) of dat jij ergens in gelooft en anderen belet in iets anders te geloven (b.) of belet juist helemaal nergens in te geloven (c.). De laatste tijd hoor ik steeds meer geluiden dat vrijheid van meningsuiting niet ‘absoluut’ zou mogen zijn, met andere woorden: dat er een begrenzer op de vrijheid van meningsuiting zou moeten zitten en dat bijvoorbeeld het bespotten van opperwezens en profeten niet onder veel bevochten vrijheid van meningsuiting zou mogen vallen, maar zo werkt dat niet.}

_{Vrijheid van meningsuiting die begrensd is door morele, ethische of esthetische bezwaren is geen vrijheid van meningsuiting. Goede smaak is per definitie subjectief. Vrijheid van meningsuiting is geen schaal met kersen waar je zelf naar jouw persoonlijke kraak en smaak de aller zaligsten uit pikt en die je dan voorbij laat gaan voor dat anderen hun slag kunnen slaan. Toch lees en hoor ik dergelijke opvattingen regelmatig van hoog opgeleid jonge moslims uit de Black Lives Matter-hoek  (ik moet altijd opzoeken of het ‘lives’ of ‘lifes’ is: ik zweer het je!). Je kan je niet vaak genoeg uitspreken tegen racisme  maar slaat door en de plank mis door te beweren dat alle kritiek op de islam of of moslims islamofobie is. Je reinste flauwekul. Kritiek op de katholieke of bevindelijk gereformeerde wantoestanden en op kerkgangers is ook niet per definitie christenfobie. Je zou het anders en korter kunnen formuleren: religie is geen kleur. Dat dus. Je mag van alles vinden maar blijf in deze onzalige tijden weg uit de kerk en weg van dat ene plein.} 

Op zoek naar Anouk #01

_{(gisteren & vandaag)}

_{Misschien een idee voor SBS 6 om Martien Meiland na zijn dood ook op te laten zetten door een bevoegde taxidermist. Mijn oh mijn! Ik ben een beetje moe, maar mijn grappen mogen er best zijn. Ik wil dan ook ingeblikte oerwoudgeluiden als er een zwarte speler aan de bal komt. Die is van gisteren. Ik ben niet van gisteren. Ik heb er op gelet. Bij een publiekswissel hoor je een beschaafd applaus in het uitgestorven stadion opstijgen. Ik ben verward. Er zit ergens in de catacomben – fijn woord! – kennelijk serieus een achtergrondsoundscape-discjockey live bij een wedstrijd te mixen. Naast de VAR of zo, zeg maar. Raar idee.}

_{Ik ben van vandaag. Ik had vandaag een afspraak bij de kapper en morgen een bij de Intratuin. Zo kom je nog eens ergens en blijf je van de straat.}

_{Ik probeer al weken de drie dagelijkse talkshows te zien en liefst ook nog het eerste halfuur van RTL Boulevard, maar dat is natuurlijk niet te doen. Kost bovendien te veel tijd. Je mist meer dan je ziet.}

_{Zolang mijn slijter mijn gedestilleerd in van dat heel fijne knisperende vloeipapier blijft verpakken moet ik wel blijven drinken, omdat de propjes die ik daar van kan draaien favoriet zijn bij poesje Lena om mee te apporteren. Wat een heerlijkheid!}

_{Links gaat elkaar niet vasthouden. Omtzigt (spel je dat zo?) gaat naar elders, waar elders zich ook moge bevinden. Weet iemand waar elders ligt? Ergens in de buurt van Verweggistan? Hoofdstad Schubbekutjeveen? Kunt u mij de weg naar elders vertellen meneer?}

_{Als je zomaar lukraak wat zinnen opschrijft en achter elkaar parkeert ontstaat er vanzelf een oorzakelijk verband. Je hebt niemand nodig tot over je oren. Ander idee is dat er een SBS 10 of een SBS 11 komt dat gewoon 24/7 een livestream van de Meilandjes uitzendt, zonder knip of welke montage dan ook. Ik denk serieus dat er mensen naar gaan kijken. Niet gewenste stoplappen in mijn Verzamelde Werken: gewoon, serieus, soort van, bovendien, ook, heel, zeg maar. Voortaan vermijden. Ik denk dat ik er naar zou kijken, dat SBS10 of 11, maar niet elke dag. Apport, poesje Lena, apport! Jawel, herstel: wel elke dag.}

Latente lente #10

_{(zondag 21 maart, 87e kerstdag)}

_{Virulente lente}

_{In plaats van het GEEN DICTATUUR van de Coffee Party op het winderige plein, voor de tiende (!) zondag op rij zou je zo ze langzamerhand het tegendeel gunnen. WEL. Als dit is waar vrijheid van meningsuiting toe leidt.. Het ironische is ook dat het feit dat ze GEEN DICTATUUR kunnen roeptoeteren het levende bwijs is dat er geen dictatuur is. Maar leg ze dat maar eens uit! Onmogelijk. Als je voor nieuw bronnen uit de traditionele media verwijst zeggen ze: ‘Ho ho, fake news!’ Zo houden ze hun eigen belachelijke bubbel in stand. Het is een vicieuze cirkel, of, zoals de Verenigde Einsteins op het plein waarschijnlijk zelf zouden zeggen een visuele cirkel, want taal en spelling zijn wel een dingetje voor boze witte mannen van boven de vijftig en hun boze witte vrouwen die op halve kerels lijken. Ze torsen gele parapluutjes met zich mee en delen rode hartjes uit. Hartjes! Ik vind rode hartjes op demonstraties iets voor dertienjarige meisjes, en niet voor volwassenen met te veel vrije tijd, te weinig hobby’s en een levensgrote mentale uitdaging. Ik kan niet zo goed tegen aan domheid gekoppelde lelijkheid. Ik zou graag hun dictator zijn en elke dag heel onbarmhartig zijn. Ik denk zelfs wel eens: lief virusje, schakel alsjeblieft een klein tandje bij en kom maar op met die mutatie!}

_{Er vloog in de vooravond een (politie?-)helikopter boven Amsterdam Oost en over mijn hoofd. Dan denk je onwillekeurig toch: Zullen Ze Er Dan Toch Achter Zijn Gekomen? Hebben Ze Het Eindelijk Ontdekt? Bij een boekenkastje aan de kant van de weg geraak ik in gesprek over letterkundige onderwerpen met een mevrouw met een vouwfiets aan haar hand. Maar ik voel er nix bij. Het daalt niet in en het gaat hem niet worden. Een mevrouw met een vouwfiets bij een boekenkastje of een mevrouw met een heuptasje in een toeristisch restaurant of een mevrouw in een kennisquiz met een hoodie aan. Het werkt gewoon niet. Soms luisteren dingen heel nauw en een andere keer helemaal niet. Want je kunt niets zeker weten, en alles gaat voorbij en dus gaat de dictator van dienst niet langs START, ontvangt hij ook geen twintigduizend gulden, noch vindt hij zijn eeuwigdurende liefde, maar gaat hij gewoon alleen naar huis en zonder vouwfiets, DORPSSTRAAT, ONS DORP. Op de vervelevisie verneemt hij dat de avondklok waarschijnlijk wordt verlengd en ook andere maatregelen niet versoepeld worden. Hij bedenkt vervolgens waar die koffiedrinkers op dat winderige plein die gele paraplu’s wat hem betreft in kunnen steken..}

Latente lente #09

_{(maandag 15 maart)}

_{Prominente lente}

_{Dan is ons afgelopen weken nog iets ontvallen, namelijk Rob Stenders op Radio NPO2. Dat ging tamelijk onverwacht, snel en geruisloos. Ineens was Rob weg en met hem zijn Caroline, naar radio Veronica nog wel, en nu zit ik met een gat. Niet in mijn hoofd of kies, maar in mijn dagprogrammering van achtergrondmuziek. Ik luister al sinds halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw naar wat toen nog gewoon Radio 2 heette. Niet continu uiteraard, al scheelt dat eens zo gek veel en zeker‘s middags en nu zitten er tussen twee en vier niet meer Robje met zijn Carolientje maar een nogal non-descripte en zeer vervangbare en tevens inwisselbare doorsne plaatjesdraaier van dertien in dozijn. Dat ik zijn naam niet kan onthouden zegt al iets en dat nieuwe programma heeft dan ook nog eens de stoffige naam Platenpaleis. Bah!}

_{Ik kan dat niet zo goed hebben. Het voelt als een gemis, muzikale fantoompijn. Nu is de hele middagprogrammering naar de sodemieter. Tussen twaalf en twee zit nog steeds de ietwat kleurloze en veel te optimistische Gijs Staverman, waar ik nooit dol op ben geweest en daarna die nieuwe, Dinges, en dan pas, na vier uur afzien van vier tot zes eindelijk de tegendraadse angry old boy Ruud de Wild. Ik houd van Ruud. Ik kom hem wel eens tegen op straat, dus ik denk dat hij ook in Amsterdam-Oost woont (zoals het hoort) en als ik hem zie ben ik geneigd hem vriendelijk te groeten, maar hij kent mij natuurlijk niet. Dat snap ik ook wel, maar niet op dat moment zelf.}

_{Ik weet niet wat ik straks moet doen. In juni begint Stenders (pas) op radio Veronica. Moet ik dan als luisteraar ‘meegaan’, zoals dat heet? Dat voelt toch een beetje als verraad. Alsof je vrouw bij je weggaat en dat je dan hardleers met haar meegaat, want dat is toch een beetje wat je dan doet. Rob is bij mij weg en niet andersom. Het was zijn keus. Van mij hoefde hij niet te gaan. Ik ben trouwe hond. Wat wel eens wordt vergeten is dat radiostations en presentatoren bestaan bij de gratie van die ene heel bijzondere persoon, namelijk de luisteraar. En ik zal je een geheim vertellen, zodat je niet langer kunt beweren dat je helegaar niks leert hiero terwijl je je door deze bladzijden ploegt: die luisteraar, dat ben ik!} 

_{Uiteindelijk gaat het om mij, dus moet ik mijn huid zo duur mogelijk verkopen. Een alternatief voor meegaan is ‘blijven zitten’ op 2. Wellicht komt er in de zomer als het stof van het vertrek van Stenders enigszins is opgetrokken iemand van enig statuur en importantie terug, maar je weet nooit wie je krijgt. Dilemma, dilemma! Giel misschien, maar liever niet want die heeft zijn beste tijd gehad en past niet bij 2 en al helemaal niet overdag. Of Annemieke, die de laatste jaren als weekend-Stenders is ingezet. Ik vind Annemieke niet zoveel en dan druk ik me nog aardig uit, maar ik heb begrepen de directie van NPO graag een vrouw in de programmering wil. Een vrouw, of iemand ‘van kleur’ dan wel een ‘niet-wit’ persoon of een LBTHQIAPS+ (echt waar, en ik zou daar nog een categorie aan toe willen voegen: die van mensen die het allemaal nog niet dan wel niet meer helemaal weten: categorie ‘X?’, maakt LBTHQIAPSX?+) menspersoon van dienst die eventueel ook tevens vrouw is en/of ‘van kleur’ en ‘niet wit’ en misschien ook nog wel behorend tot een religieuze dan wel levensbeschouwelijke ofwel activistische minderheid. Mij maakt het niet uit, maar het gekke is dat mensen die nadrukkelijk geen onderscheid willen maken met zulke categoriseringen juist dat onderscheid alleen maar benadrukken. Denk daar maar eens over na, beleidsmakers, scherpslijpers en moraalridders!}

_{Wat ik slechts wil is een kwalitatief goede vervanger voor Rob. Kwaliteit is voor mij het enige wat telt. Dus alsjeblieft geen Giel en geen Annemieke en ook – niet meer! – een Gerard Ekdom maar een Leo Blokhuis, een relatieve outsider als Jeroen Kijk in de Vegte of Carolien Borgers (die heel aanstekelijke nachtradio maakte nog vrij onlangs!) of die andere De Wilt maar dan met een T en rising star en boven ook nog eens vrouw, Emmely de Wilt. Dan is er kans dat ik, de luisteraar waar het allemaal om draait, wellicht blijf.}

Latente lente #08

_{(zondag 14 maart, 80e kerstdag)}

_{Ambivalente lente}

_{11:17 In plaats van een Ministerie van De-islamisering pleit ik voor een Ministerie voor het Vinden van een Hobby. De mensen zijn namelijk de weg en hun hobby kwijt. Als Mark mij vraagt wil ik er graag staatssecretaris van zijn.}

_{17:24 Behalve dat ik me er net op betrapt heb dat ik kennelijk met de bieslook praat (‘Je krijgt wat water van me, jongen!’) gaat het best goed. Steady doch saai.. Raar idee dat ik vorig jaar op 14 maart in Gambia was en we ons zorgen maakten of we nog wel naar huis zouden komen, want de wereld om ons heen ging gestaag  op slot en dan is Gambia niet het meest stabiele oord om te zijn. De dag later 15 maart, was dat niet de dag van die eerste beroemde persconferentie van Mark Rutte uit het torentje? Ik zag dat op de tablet van een reisgenoot. Het was raar om zo ver van huis flarden nieuws te vergaren. De wifi was wankel en de elektriciteit viel onregelmatig uit, maar gelukkig was er om er de moed in te houden genoeg JulBrew uit elegante flesjesl Het gaf me een soort Hotel California-ervaring: You can check-out any time you like, but you can never leave. Inmiddels zijn we al een jaar verder en wie had gedacht dat het zolang zou duren? Ik zeker niet, want als Jomanda stel ik ernstig teleur en overigens: die bieslook zei niks terug.}

_{18:32 En wie zou hebben gedacht dat we een jaar later in het thuisland verdeeld zouden worden in twee elkaar bestrijdende ongelijke kampen, allebei geëtiketteerd met een door de tegenpartij bedachte geuzennaam? Het kamp van de wappies en het kam van de slapenden, die immers nog niet wakker zijn volgens de woordvoerders der wappies. In plaats van wakker lees ik her en der ook regelmatig waker, want spelling is wel een dingetje dat kennelijk niet al te fanatiek wordt bijgespijkerd op de Facebookuniversiteit, faculteit amateurvirologie. En ook vandaag was het weer raak, op het Malieveld en waarschijnlijk ook op dat  verre, winderige plein in Amsterdam Zuid. Ik ben de laatste om het recht op demonstratie te bekritiseren, maar waarom elke week? Wie tracht je dan te overtuigen van je gelijk dan wel van je geloof? Als je het negen zondagen achter elkaar doet denk ik vooral je zelf. Het is als naar de kerk gaan om jezelf te vergewissen dat God bestaat. Ik vind week na week koffiedrinken geen daad van verzet, maar een daad van egoïsme. En waarom kunnen klimaatactivisten zich wel gedragen? Veel vragen op deze grijze en kille tachtigste kerstdag van deze latente lente.} 

_{20:32 Leg het voor aan de bieslook, maar reken niet op een antwoord.}

Latente lente #07

_{(vrijdag 12 maart)}

_{Incompetente lente}

_{Dictatuur is het nieuwe toverwoord. Als Mark Rutte zegt dat de VVD na de verkiezingen niet in zee gaat met de PVV zeggen de aanhangers van die laatste partij dat dat een teken is van dictatuur, maar het omgekeerde is juist waar: als de VVD niet zou mogen beslissen en vinden dat samenwerking met de PVV onwenselijk is, zouden ze geen vrije beslissingen kunnen nemen en juist de onmogelijkheid om vrij te beslissen is een symptoom van dictatuur. Maar dat is dit dus niet. Zou ook raar zijn als de PVV het doen, laten en denken van de VVD zou kunnen dicteren, of vice of versa. Dit alles nog afgezien en geabstraheerd van het feit dat een Ministerie van De-islamisering wellicht enigszins ongrondwettelijk is en praktisch onhaalbaar is.}

_{Ondertussen, heel ver weg in de Verenigde Staten van de United States heb je de Tea Party. Wat wij sinds kort in Nederland hebben is het Hollandse, licht verstandelijk beperkte zusje daarvan, de Coffee Party. Mensen van blanke kleur die elke zondag tezamen komen op dat winderige plein om zogenaamd koffie te drinken en het met elkaar eens te zijn. Elkaars oogkleppen nog eens wat steviger aan te draaien, zou ik liever willen zeggen. Te veel tijd doorbrengen met ideologisch te gelijk gestemden is vooral zonde van je tijd .} 

_{En als die koffie dan opgedronken is en de koek op gaan ze met spandoeken zwaaien en leuzen scanderen, zoals dat merkwaardige, snel aan populariteit winnende mantra VRIJHEID, LIEFDE, GEEN DICTATUUR! Daar vind ik wat dingen van, tussen het amechtig vomeren door. Die dingen zal ik met u delen, want ik ben de beroerdste niet.}

_{Ten eerste: je kunt geen liefde eisen. Als je liefde eist is het geen liefde. Opgeëiste liefde telt niet als echte liefde. Dat is een beetje het hele achterliggende concept en idee van liefde. Niet dat liefde zo’n expertisegebied van mij is, maar dat weet zelfs ik! Nou ja, opgeëiste liefde bestaat natuurlijk wel, maar heet dan doorgaans verkrachting en met VRIJHEID, VERKRACHTING, GEEN DICTATUUR! op je spandoek krijten trek je waarschijnlijk geen volle pleinen en krijg je de handen niet op elkaar, zelfs niet in Amsterdam Zuid.}

_{Ten tweede: alweer dat woord dictatuur. Vorige week zondag werd zelfs de democratie symbolisch ten grave gedragen. Daar was van te voren over nagedacht en wellicht zelfs over gebrainstormd, dat kon je merken aan aan alles. De democratie of de vrijheid werd ten grave gedragen in een heuse doodskist van papier-maché en dat is even potsierlijk als triest. De democratie is immers niet in gevaar en een mondkapje is geen muilkorf en een avondklok is ook geen muilkorf. De enige die de democratie een heel klein beetje naar de verdommenis helpen zijn deze dwazen op het plein zelf, met hun collectieve en ongefundeerde en niet geargumenteerde wantrouwen jegens de media en de wetenschap. Wat vooral ten grave werd gedragen vorige week zondag 73e kerstdag, was het gezond verstand en de goede smaak.}

_{Wees lief en ga naar huis, ga gewoon lekker naar thuis. Ga naar huis en begin een hobby.}

Latente lente #06

_{(dinsdag 9 maart)}

_{Ingeprente lente}

_{13:22 Ik ga zo naar D.J.V.D.E-R. want ik heb online een kwartier winkelen geboekt. Ik schreef bijna gratis winkelen, maar zo werkt het natuurlijk niet. Ik had me er op verheugd maar nu het zo dichtbij komt ben ik iets minder enthousiast en ik heb andere dingen aan mijn hoofd. Je kan pas echt van iets genieten als van iets kan genieten (zet dat ook maar op een tegeltje).}

_{14:41 Het was een enerverend avontuur. Dat neemt niemand meer van je af. Het ging allemaal volgens strikte regels. Ik meldde me bij de glazen toegangspui van D.J.V.D.E-R. en zei mijn naam. Het meisje – elke vrouw onder de 35 is voor mij een meisje maar tegenwoordig is dat ongeveer seksisme, op zijn minst, soms zelfs racisme  – controleerde of mijn naam op haar lijst stond. Dat was gelukkig het geval. Mijn missie zou niet stranden in een virtueel-administratief ravijn. Ik mocht naar binnen. D.J.V.D.E-R. in Amsterdam Oost, Noord-Holland is immens groot en er liep best veel personeel rond, maar ik was de enige klant. En de enigste!}

_{Voor het verheugen op of voorpret om naar D.J.V.D.E-R. te gaan geldt hetzelfde als voor welke voorpret of wat verheugen dan ook: het valt altijd een beetje tegen. Vroeger, en dan spreek ik niet over de late Middeleeuwen maar over november 2020, kwam ik hier zo’n twee keer per week. Ik kreeg bijna lichamelijke afkickverschijnselen toen dat ineens, plotsklaps, van de één op de andere dag niet meer mocht. je zou er bijna van radicaliseren tot boze blanke koffiedrinker op een winderig plein, maar zover is het niet gekomen. Zover is het net niet gekomen..}

_{Maar het viel dus een beetje tegen. Bovendien had ik maar vijftien minuten. Dat is voor een hoop zo niet voor negentig procent van de intermenselijke bezigheden best lang maar voor je verwijlen tussen het groen van D.J.V.D.E-R. wat aan de korte kant. Er waren al negen minuten voor eeuwig verstreken toen ik voor het eerst op mijn spreekwoordelijke horloge keek en toen was ik nog niet eens op de helft en stond ik nog ergens tussen tussen het dierenvoer en de plastic flamingo’s.} 

_{Daar kwam nog bij dat het aanbod een beetje eenzijdig was, vooral qua buitengroengebeuren. Er waren vooral veel violen. Heel veel violen. Iets meer violen dan mijn lief is. De orkestbak van het Concertgebouw was er niks bij en André Rieu had zijn hart op kunnen halen, maar ik houd niet bovenmatig veel van violen. Violen zijn geen geraniums waar je achter kunt zitten, maar daarvoor is het nog te vroeg. Je kan pas vanaf begin april achter de geraniums zitten. Ik had niet alleen maar een kwartier, maar ik was ook nog eens een maand te vroeg voor het echte balkonwerk waar ik warm van word en mijn bed voor uit kom.}

_{De minuten tikten weg en ik had nog steeds maar een paar lullige potjes met plantjes in mijn karretje. En zo ging ik heldhaftig en onvermoeid solistisch sturend over de lege paden op weg naar de uitgang en de kassa’s. Het waren vijftien onvergetelijke minuten geweest, of stiekem nog wat meer, want ik had onderweg  niet geheel reglementair en wellicht zelfs ongrondwettelijk getreuzeld. Ik ben nou eenmaal een rebel die de randjes van de legaliteit opzoekt en de mazen der wet. Wel de mooiste  en meest sociale dikke vijftien minuten van deze kurkdroge dinsdag, maar niet meer dan dat. Zo kom je nog eens ergens.}

Latente lente #5

_{(zaterdag 6 maart)}

_{Inconsistente lente}

_{Ik moet een beginnetje maken. een beginnetje is het halve werk, daar ben in inmiddels achter. Dan is het ijs gebroken en het witte spook van het writers block verslagen en dan kompt de rest vanzelf. Okay, een beginnetje! We hebben het beginnetje gehad.}

_{Voorheen was radicaliseren voorbehouden aan de religieuzen van geest, en dan met name de moslimmensen, maar dat is niet meer zo. Dat is veranderd. Tegenwoordig zijn het vooral de coronasceptici, die redelijk massaal radicaliseren. Het adagium ‘beter ten halve gekeerd dan ten hele gedraaid’ is een vlieger die niet voor hen, de koffieleuters op het M-plein, opgaat. Je hoort eigenlijk nooit een spijtoptant aan het woord. Iemand die zegt: ‘Ik was ook zo en ik heb er een tijdje aan meegedaan, maar ik heb me vergist.’ Echt nooit. Integendeel. Het wordt steeds gekker.}

_{Ik maak -nog steeds – wel eens de fout met vertegenwoordigers van het wappiegilde – voor een groot deel witte, provinciale huismoeders die niet veel anders om handen hebben in hun doorzonwoning, heb ik wel eens het idee – in discussie te gaan via social media of de reageerfunctie van nieuwssites als nu.nl en DAT MOET JE DUS NIET DOEN, NEE! De redelijken van geest – waar ik me gemakshalve maar even onder schaar – zijn zwaar in de minderheid op dergelijke virtuele zeepkisten, dus je verliest het altijd. In plaats van redelijke tegenargumenten krijg je meestal te horen dat je pedofiel bent of nog niet ‘ontwaakt’. Of allebei.}

_{Wappie is een geuzennaam geworden dus misschien moeten we die term dus maar niet meer gebruiken. Daarmee speel je ze in de kaart. En hun theorieën worden steeds gekker en wilder en primitiever. Zo is de c-crisis onder meer een door Deep State en Cabal of whatever aangericht rookgordijn om – let op! – een wereldwijd netwerk van letterlijk kilometers diepe ondergrondse pedonetwerken, waar grootschalig wordt gehandeld in ontvoerde en door de elite seksueel misbruikte kinderen te verhullen. Als ‘bewijs’ wordt dan aangevoerd dat er in Den Haag verzakkingen zijn in de riolering. Dat komt natuurlijk door al die ondergrondse tunnels! En dit is nog maar een vrij onschuldige variant, zeg maar een verhaaltje voor het slapengaan.}

_{Waarom verdwijnen er in Nederland dan alleen bij hoge uitzondering kinderen en niet massaal en vanaf elke straathoek, vraag je je dan toch af. Maar dat wordt natuurlijk allemaal stil gehouden door de corrupte main stream media (MSM), waarvan de heulende colporteurs – ook wel journalisten genoemd – dik betaald worden door George Soros en Bill Gates. Was dat maar waar, denk ik wel eens. Ik kan best een iets bredere en constantere  inkomensbasis gebruiken. Er komt nooit iemand in een regenjas en met een zonnebril op zijn kop naar me toe die me schielijk in het trappenhuis of de berging een groezelige envelop met inhoud in de handen frommelt. Nogmaals: was het maar waar!  Is er een keer een wereldwijd complot gaande en zijn ze vergeten mij daarin te betrekken.} 

_{Dat bekend hebben houd ik het hierbij en ga ik maar eens een nieuwe baby uit mijn koelkastje aansnijden voor op mijn verse ciabatta. Lunchtime!}

Latente lente #04

_{(woonsdag 3 maart)}

_{Absente lente}

_{Ik heb vorige week voor vandaag een kwartier winkelen bij de Bruna geboekt. Hoewel het eigenlijk niet meer noodzakelijk was ging ik toch. Ik meldde me iets over het voorgeschreven hele uur bij de glazen schuifdeur. Die zat op slot. Ik moest kloppen, volgens het papieren protocol dat op het glas geplakt was. Er kwam iemand aansloffen. Hij wist nog wie ik was en van de hoed en de rand dus ik hoefde me niet te identificeren of dna dan wel andere lichaamssappen af te staan, of wat dan ook. Er was geen sprake van triage maar wel van mondkapjes en het was een rare gewaarwording. Winkelen op afspraak (terwijl ik dus nix nodig had!). Maar ja, je moet toch wat op je vrije woonsdagmiddag als de IKEA dicht en ver weg is.} 

_{Even had ik dat kinderlijke prijsvraagwinnende gevoel dat ik gratis mocht winkelen, zo’n scène die voorkomt in een Nederlandse romcom die je op vier keer de normale snelheid doorspoelt omdat je hoopt dat Georgina Verbaan voorbij komt, maar dat was natuurlijk niet zo. Ik wist bijna niet meer hoe het moest, gewoon niet-essentieel winkelen. ‘Hier wat uitzoeken naar eigen smaak en dat vervolgens bij dat ding – ik wees naar de kassa – afrekenen toch?’ grapte ik, want ik ben een olijkerd. Je lacht je rot met mij.}

_{Veel later en vlak voor spertijd op de dijk. Het is veel kouder dan de afgelopen dagen. De latente lente maakt terugtrekkende bewegingen. Ik hoor het geluid van een houten kist waarvan het deksel krakend en piepend opengaat en de hunkerwinter als een zombie tevoorschijn komt, grijnst, naar buiten kruipt. Een meneer met een iets te balsturig huppelende hond zegt ‘sorry, meneer!’ & ik kijk om om te zien tegen wie hij het heeft. Ik heb al twee dagen niet gedronken maar het voelt als twee hele weken. Ik vraag me af hoe anderen mensen dat doen, of wat hun zonden zijn. Een andere meneer zegt in het voorbijgaan ‘dan kom ik met de wagen terug!’. Wat is dat toch voor een slag volwassen mannen die wagen zegt als ze auto bedoelen?}

_{Toen ik vanmiddag ging pinnen vroeg dezelfde verkoper – er waren er twee en ik speelde dus mijn glansrol als blije, geheel virusveilige klant – of mijn aanschaf een cadeautje was. ‘Ja,’ zeg ik, ‘voor mezelf. Een papieren zakje graag’, of woorden van gelijke en even onbeduidende en nietszeggende strekking. Ik leg het allemaal vast voor de eeuwigheid, weet je. Ik weet ook niet precies waarom. Wellicht dat iemand er ooit in een verre toekomst of ander parallel universum iets aan heeft. Misschien omdat als ik er maar lang genoeg mee doorga er uiteindelijk iets uitkomt wat wel iets wegheeft van een eigentijdse roman.}